Tik

Tik…tik….

Titik. Titik iku pungkasan

Koma uga pungkasan

Titik koma uga pungkasan

          Kang mungkasi lan pungkasan

          Kang ngawiti uga ngawali           

          Yen ana pungksan ana wiwitan

          Ana wiwitan mesthi ana pungksan

          Wis…pungks..pungkasan

Kanca Sejati

Aku ora ngira…

Aku ora nyangka..

Nyatane kowe pancen kakancaku kang sabenere

Nalika akeh kan nganggo topeng

Kowe tansah apa anane ing ngarepku

          Akeh kang padha golek kabutuhanne dhewe

          Rame-rame mara yen ana prelune

          Nanging kowe ora,

          Tansah ana ing susah lan senengku

Tere, iis, Mentari…

Kowe pancen kanca kang sejati

Maturnuwun seakbehane

Aku mung kanca kang ora ana apa-apane

Lebu

Babagan iki ora bab Habibie-Ainun

Kang tresnane sekati aku percaya

Kang manunggal  jiwa aku ora praduga

Iki mung bab montor mabur

Akeh lebune…akeh sawange

          Iki mung bab gegayuhan

          Indonesia isa melek globalisasi

          Jare pengin dadi negara nomer siji

Nanging usuke durung jejeg, kurang siji

Langitan jeh kebak sawang

Kursine isih kebak tikus delikan

          Garudha mung tunggangan

          Saluwehe perlu sikil kang mblayu tanpa sandhal

          Perlu tangan kang nyerat donya

          Lan perlu bathuk kang nemplek sajadah

Nesune Bumi

Eluh iki wis ora bisa tumetes

Mung ati tansah lelimengan

Ngawe-awe godhong garing

          Waru-waru padha malih werna

          Kembang mawar wis alum

          Kupu kang menclok mung mesem pati

Gemrojog udan tanpa mandeg…

Nyumbel kali dadi keli

Banjir…kobong..

          Iki yen Alam wis protes

          Ora omongan…ora perang

          Iki…banjir….lindu…

          Wis dadi nyekseni yen, Bumi nesu

          Ayo padha ngreksa bumi sadurunge nesu kang dumadi

Biyung

Aku pamit biyung…

Pamit golek segara

Bakal tak gawakna biyung…

          Biyung….

          Gegayuhanku menek lazuardi biyung

          Pengin tak jikuk lintang kang gawa esemmu

          Biyung…gumuyu a biyung…

Aja kuwatir biyung…

Eluhmu bakal dadi sanguku ana kene

Sawanganmu bakal dadi estumu sanalika

Segara iku wis tak kuras biyung

Langit uga wis tak penek biyung

Lintang-lintang wis gumuyu…

Gegayuhanku bakal kegayuh biyung…

Aja kuatir, dedongamu janjiku

Bang... Tikus... Bing

Bang….bang…

Bing….bing….

Abang…abang..

Putih…putih…

          Bang….bang…

          Bing….bing….

          Juang…Juang…

          Serang…serang…

Bang…bang…

Bing…Bing…

Aspal….rayap

Kayu…Gubug…

          Bang….Bang…

          Bing….bing….

          Tikus…wedi…tikus…delik

          Bang…dasi…bang…dasi…

          Kursi kain baya

Bang…Bing…

Demit...demit…

Dhuwit…dhuwit..

Demit duwit..

Eeeee….dasine tikus!!!

K.P.R.T

Wengi tansah wengi…

Ana bocah-bocah padha gojegan karo sang Wulan

Padha gemuyu ngoyak swara

          Aku ora nyangka saka kene ketemu

          Mung saka kertu-kertu kang ora jelas paranne

          Kaya poker kang loro raine

          Kaya Waru kang biru sangkaku

Saya wengi ati saya entek…entek ngelmu

Kowe lan aku padha rebutan ngisi banyu

Aku pengen serat kowe pengen suluk

Pungkasane keduman rata

          Aku percaya iki dudu kekancaan biasa

          Iki bab kekancan urip, sinau urip

          Aku lan kowe K.P.R.T  sedulur K.P.R.T

Nusron jenenge

Nusron jenenge…

Ayu bocahe….

Saben ngomong dekok pipine

Duh…nengsemake ati

          Nusron…nusron

          Sumebyar jilbabe ngedhemke ati

          Rikat tangane yen nyambutgawe

Nusron...

Nusron adhiku saiki wis gedhe

Solah bawane kalem ora digawe

Eseme alus ngelus ati      

          Nusron..nusron..

          Aku kangen sliramu dhik

          Aku kngen esemmmu lan polahmu

          Nanging ngendi lungamu aku ora eling

Jakarta

Rasane angel unjal ambegan ana kene

Sadalan-dalan kebak motor kang sliweran

Macet, bruwet, budreg

     Metropolitan jarene

     Nanging isih akeh kang buta aksara

     Nyatane isih kaeh kang turu ngisor kreteg

Ah….Jarene Ibukota

Jebul  rakyate malah tunawisma

Jebul mung Panguwasane kang mangan sega

Rakyate cukup mangan jagung lan tiwul

Ah….Jare Jakarta…Jakarta

Kudus

Kudus kuthane

Santri-santri penunggune

Makmur rakyate

     Kudus kuthane

     Konstitusi cekelane

     Sehat bocahe

Kudus Semarak

Iku semboyane

Kretek julukanne

Jenang kuliner khase      

     Kudus pancen kutha cilik

     Nanging gedhe pangajabe

     Gedhe sumbange marang nuwantara

     Hemm…kudus

Ambarella

Ambarella…

Ala rupane gedhe mupangate

Ijo kulite, putih isine

     Ambarella…

     Pedes di rujak

     Pahit digawe obat

Ambarella..

Apik jabane, mruwet isine

Ah…Ambarella

Topeng

Topeng…

Dasamuka

Palsu…

     Topeng

     Arjuna….

     Rusak

Topeng….

Sita

Cidra

     Topeng….

     Kumbakarna

     Dudu

Topeng….

Asli…

Topeng…

Anoman…

Topeng…

Jalma

Topeng…

Manungsa…

Sang Gamelan

Lelagon Agung mati, titi nada wis mblenco

Sang Hyang Guru ing pertapane ngundang para dewa

Pada seba ing ngarepe kanthi petungan Gong..

     Kacipta lelagon pangiring swarga

     Para niyaga siaga gawe orkhestra

     Lan kendhang miwiti mantep

     kenong ketug demung saron peking rebab siter, harmoni

     Kabeh laras  ing roh sang gong

     Manunggal swara ing gendhingan sang gerong

Gendhing, ora mung raga annaging uga jiwa

Ora mung lambe ananging ati

Ati lan lathi tansah muji marang Sang Hyang

Kanthi iringan gendhing manyembah lan ngasor….

Meleke Raga

Ngawiti meleke raga, jiwa, lan sukma

Klawan dzikir marang marang pengeran

Ingkang tansah paring panguripan lan kabegjan

Ingkang tansah paring sesandhangan iman lumawan jiwa

     Yen dirasa, akih kang krasa

     Krasa wis apik uripe, apik imane

     Yen dipikir, akih kang seneng mikir

     Mikir eleke liyan,tanpa weruh bosoke dhewe

Duh…

minangka padha apal qur’an hadiste

Nanging ora tau digagas lan diamalke

Ya, Namung sulaya blaka ta

     Mumpung durung keblanjur

Mumpung isih isa ngrogoh ati

     Yo, para kanca padha gegandhengan

     Bebarengan ngaji hakikat urip

Njur…

Mungkasi unjaling napas klawan sektine kalimat loro

Mangertosi sejatine pati jroning urip, lan pati jroning urip

Mesthia padha waspada lan mawas diri

Serambi Mekah

Ing pucuking nuswantara…

Serambi makah gumelar ing mustaka Agung

Islam kang ngilhami

Kajaga sapti-pati

    Wolung taun kepungkur

          Sang Serambi dioyak samudra

          Banyu padha munggah nyalami langit

          Sanalika langit peteng dhedet

          Bayi-bayi tangi golek biyune

Omah-omah rata lemah

Wit-wit ambruk ora kuwat nyangga

Wong-wong gletak sadalan-dalan

Tangisan wis nyamudra

Lan Mesjid Agung kae isih ngadeg jejeg gawa serambi Mekahe

Lelakonmu

Lelakone wong enom iku senenge gawe

Gawegawe sing ramerame

Ramerame gaweapa wae

     Jare gawene merjuangna rakyat

     Nanging mung gembargembor ning pinggir dalan

     Golek bebenere dhewe

     Golek pamor lan pangkate dhewe

Jare meh dadi panerus bangsa

Jebul mlah ngusak bangsa

Alonalonora ketara

Oalah…wong enom kok tela

Piye nasibe Indonesia ing ngareppe?

Indonesia

Indonesia, tresnaku

          Abang pralambang satriyaku

          Putih pralambang suciku

          Garudha wibawaku

Indonesia swarga donya jarene

Wiji diuncalke mbalik witwitan

Gemah ripah loh jinawi

     Indonesia pancen gudhange budaya

     Jawa kang jiwani

     Madura kang misuwur

     Aceh semiotikane serambi mekah

     Ananging kabeh nyawiji ing lazuardi nusantara

Bocah- Sejatine udan

Gemrojoging banyu esuk iki

Emprit sautsautan lelagonne

Swara jejogedan kodok padha ngorek ngramekake swasana

          Udan sanalika medhun alus

          Jagojago padha mulih kandhang

          Manukmanuk angkrem ing sarange

Nanging deleng kae..

Bocahbocah ramerame nemoni udan

Bocahbocah ngerti hakikate Udan iku berkah dudu musibah

Jare banjir garagara udan

Iku mung piwales manungsa kang ora gelem ngreksa bumi

Lan udan mung mara nguluk salam…

Indonesiaku….bumi pertiwiku

Abang putih klambiku

Garudha dadi tumpakkanku

Dhuwit

Dhuwit

Dhuwit….dhuwit…

Kebuh butuh dhuwit

Dhuwit…dhuwit

     Dhuwit kanggo mangan

     Kerja kanggo dhuwit

     Dhuwit saka kerja

Ah…dhuwit dhuwit

Bingung ora duwe dhuwit

Bingung uga yen kakehan dhuwit

     Dhuwit…dhuwit

     Sakakehe dhuwit luwih becik kanggo sedekah

     Luwih becik kanggo ngibadah         

     Ah..pancen dhuwit..

Yogya, Wengi iki

Lampu remengremeng

Sadalan-dalan kebak kupukupu lan jangrik

Padha gegojegan, padha jegogedan

Nyebar madu racun

Nanging Dewa daru isih gagah wibawane

      Sansaya suwe tangan-tangan gumratil golek senenge

     Kaya semut ngrubung gula

     Sinawung eseme ana lara tangise

     Linali cedake swarga lan neraka

Aku mung gumuyu gegirisi ati

Uga sing liya wis ora peduli liya

Ngunggungake “apatis” lan “egois”

Aku mesthi padha, nyata iki meneng wae

Mung sinawangan lan ngademke ati

Yogya, wengi

Sepi

Sepi...

Mung suara angin sing krungu

Kritikkrithik... udane wis mandeg

Langite petheng, rembulane ora kaon

Lintang padha ndelikan,

Sepi...

Jangkrik, nganti ora muni

Urip pancen ana kalane seneng, ana kalane susah

Yen urip dhewe rasane nelangsa

Urip ora duwe gairah

Sepi...

Sepi...

Sepi...

Pitakonku

Gemuyu lintang-gumlintang keprungu pangajabku

Suket-suket isih padha jejogedan ora preduli

Bekicot isih kabotan nggotong omahe

     Langit isih gumantung mendung

     Gumricik udan isih rikuh nguluk salam

     Sawetara kodok wis pensiun olehe ngorek

Nanging…

Aku isih mlaku ngalor-ngidul

Isih luru wangsulan pitakonku

Isih ora genah penggalihku

Ana apa donya????

Gemborku ora marakake wansulan…

     Meneng kabeh, sepi tanpa swara

     Ana apa donya???

     Meneng…

Ah…aku bingung

Mesthine pancen ora ana pitakonan

Apa benere ora ana wangsulan

Mesthine kan bener yaiku “ Ana apa karo kahananku?”

Katentreman

Kababar serat iki

Saking telehing nala den kaesthi

Kang manungkul mring Hyang Wiku

Anyadhong palimirma

Kangge mbrasta kasekengan lan reridhu

Pangarsa miwah kawula

Saindhenging tlatah nagri

Tan kendhat samya dedonga

Manungkul manembah maring Hyang Widi

Kaluwarna saking bebendhu

Tuwin sagung angkara

Amrih raharja nagri ingkang kadulu

Tentrem ayem nuswantara

Gemah ripah loh jinawi

Nesu

Jojobang  mawinga -winga                     

Mripat  kocak   padha mangondar-andir        

Marga   padha   lagi  nesu                               

Idep  m ngola   cakra                              

Durung  uwis  yen  durung  mare ni  nesu

Nesu   amarga  tukaran                                  

Angger  pada   ora  mati                        

Anoman Puthih

Sang Bathara nyebar piwelase

Nitis marang Anjani

Kaya ketiban cahya kahyangan

Bungah jagad raya iki..

     Widadari tanggal wusanane

Medun nuju tlaga sumala

Ngaling-alingi kabut wengi iku

Anjani dadi mulya

Sang kera lair anak dewa

     Anoman mawujud kera

     Putih wulune pralambang suci atine

     Kembang tanjung putih mekar ing tlaga

     Gending-gending Abadi mampir kahyangan

Anoman katresnane jagad

Pangajabe manugsaing kahanan kebak angkara

Wujude kera nanging satriya piningit

Lan mega-mega mung gumuyu puthih…

Kidang Dandaka

Gemresek godhong Ing wana dandaka

Swara jangkrik ngerik nambah ramening sawsana

Singide wana jebul ngandhut widadari kahyangan

     Saklebating mripat kidang kencana pamer luwese

     Sang Dewi kepencut atine

     Wit-wit padha obah ora enteng

     Pratandha kanggo kang meruhi

Wulune emas, tipis alus kaya mega angkasa

Semlorot mripate ginawa atiku

Kaya katiup angin lumakune ing gegodhongan

Ora bisa dienyak, kudu entuk kidang mau

     Sang sita sedhih atine

     Penggalihe tansah ilang separo

     Ing ati kelingan kaendahan kidang kencana

Sang Rama uga ora nganti ati

Kanthi sepining sawasana nggudak kekarepanne Sita

Kidang kencana mesthi bakal dadi bebukti tresnane marang Sita

Kabeh lumaku kanthi takdir kang ora diweruhi

     Angin sembribit nyebar sajroning wana

     Sang Kidang kejemparing ulune

Swara gembore gegirisi ati ing kadohan

Sita gumletak diboyong rahwana…

Kasmaran

Nganti atiku krasa sirna

Kasmaran iki sansaya nglarani

Ngawang-ngawang rupamu

Ora krasa luh iki netes

Kowe wis kepatri ning atiku

Nganti pungkasane donya, kowe wong sing ora bakal kelalen

Lan yen aku nangis ping pirangpirang kaping

Tresnaku mung kanggo kowe

Tresna Sejati

Yen tresnaku ngundang tresnamu

Swara awan lan wengi kaya lelagon

Isih keprungu swaramu ngundang aku

     Aku ora tau lunga terus ana ingatimu

     Sliramu ora tau adoh terus ing atiku

     Jiwaku negesake aku tresna sliramu

     Nailka aku wis ora ning sandingmu

     Tak tunggu ing gapura kang sejati

Tresna iki nyunggingke sejarah

Mbabar crita kan nyengsemake

Saengga sapa wae abdine Gusti bakal ngerti

Tresnaku lan tresnamu iku sejati…